Drodzy posługujący przy ołtarzu Pana
Wasza posługa nie może ograniczyć się do pomieszczeń kościoła.
Powinna promieniować w życiu codziennym: w szkole, w rodzinie i w środowiskach społecznych.
Kto bowiem chce służyć Jezusowi Chrystusowi w kościele, powinien być wszędzie Jego świadkiem.
Droga młodzieży!
Wasi rówieśnicy czekają na prawdziwą «światłość świata».
Nie trzymajcie waszego świecznika jedynie w kościele,
lecz nieście pochodnię Ewangelii
tym wszystkim, którzy przebywają w ciemnościach i przeżywają trudne chwile w życiu.

 św. Jan Paweł II

Bractwo Najświętszego Sakramentu

Przez wieki bractwa gromadziły w swoich szeregach ludzi wszystkich stanów i grup społecznych, którzy znajdowali w nich odpowiednią formę przeżyć religijnych, działalności społecznej oraz dobroczynnej.

Przynależenie do nich nie zależało do statusu społecznego. Bractwa osób świeckich poprzez modlitwę wspierały duchowieństwo w ożywieniu życia religijnego w parafiach oraz angażowały się w różnego rodzaju prace społeczne i charytatywne.

Posiadały one własną strukturę organizacyjną, a cele i całokształt ich działalności określały specjalne statuty.

Największym skarbem Kościoła jest Eucharystia, której wcieleniem jest Najświętszy Sakrament. Eucharystia jest tajemnicą wiary, która w mistyczny sposób ogarnia nasze myśli i może być przyjęta tylko w wierze. Jest fundamentem życia Kościoła, jednoczy wierzących z Jezusem Chrystusem, jak również jednoczy ludzi między sobą. Eucharystia jest płaszczyzną solidarności dla całej ludzkości i gromadzi ludzi w społeczeństwo bardziej wierzące i braterskie.

Kościół dba o to, żeby jak najwięcej wiernych miało możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu .

Służy stałemu pogłębianiu kultu Najświętszego Sakramentu i rozwijania rożnych jego form, a szczególnie ubogacania Jego adoracji. Wspieraniu Kościoła w propagowaniu czci Najświętszego Sakramentu skutecznie pomaga i służy Bractwo Najświętszego Sakramentu.

Domowy Kościół jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END), tworząc właściwą dla siebie drogę, zwaną charyzmatem Domowego Kościoła. Założycielem Domowego Kościoła jest Sługa Boży ksiądz Franciszek Blachnicki (1921–1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką Domowego Kościoła jest Krościenko n/D, gdzie w 1973 r. odbyły się pierwsze oazy rodzin.

Może wiele